«Եռաբլուր»
Երեք արծիւ թռավ յանկարծ
Ծիծեռնակաց երկինքն ի բաց
և բլուրներն երեք եղան
Ազատութեան լուսէ խորան։
Ղարաբաղի հողը հրաչ
կակաչ-կակաչ այրեր ցնծաց
Նոր հայդուկներ պերճ ու բարի
Ըմբոստացան ուխտեր արի։
Արեւ սիրոյ, արեւ կեանքի
Յաղթանակի ու գալիքի,
և լեռները բանակ-բանակ
Եղան խրոխտ գունդեր կրակ։
Սոսկաց վախկոտ, նենգ ազերին
Թողած ետին զէն ու դիակ
Եւ սարերուն վրայ հայոց
Փայլատակեց դրօշ ու բոց։
Իմ ուխտավայր Եռաբլուր,
Հիմա աճիւն, լաւայ ես լուռ,
Սակայն ընդմիշտ պիտի պոռթկաս
Դաւերուն դէմ մարտեր, երազ…
Իբրեւ ուխտը մեր սուրբ հողին՝
Պիտի տեղաս շանթեր կրկին
Եւ արեւ ես հուր յաւիտեան,
Հրաշք երկիր իմ Հայաստան…
Սարգիս Կիրակոսեան
Սեպտեմբեր 24 2012