ՈԻՇԱՑԱԾ ՆԱՄԱԿ
Ցնծությամբ լցվեց այսօր տունը մեր,
Այսպես մի օր էլ ամենքին լիներ,
Ստացա նամակ՝ մեծ ավետաբեր,
Խնդությամբ բացի, կարդալով լացի.
Երգելով մնացի՝ գալու է յարս։
էն արյան դաշտից, մարտերից երկար,
Եկան վատ լուրեր, բոթեր անհամար,
Թափել է արյուն հայրենյաց համար
Ասպետ ասլանս, վիրավոր ջանս,
Արծիվ թառլանս, գալու է յարս։
Անցել էր արդեն տարին բոլորակ,
Որ չէի ստացել ո՛չ լուր, ո՛չ նամակ։
Խոցված էր սիրտս անսուր, անդանակ.
Երգեց Հավասին՝ ցնծաց իմ հոգին,
Մեռնեմ էն ճամփին, գալու է յարս։
———————————–
ԳՆԱՆՔ ԵՐԵՎԱՆ
Անցկացավ հունվարը, ցուրտ փետրվարը,
Եկավ գարնան օրը, գնանք Երևան,
Բողբոջ հանեց ծառը, կանաչեց սարը,
Բացվեց ճանապարհ, գնանք Երևան։
Հայաստանի սերը, սիրուն պատկերը,
Քաշում են սրտերը, ջահելն ու ծերը,
Գարնան պարտեզները, զով գիշերները,
Բացվել են վարդերը, գնանք Երևան։
Տեսնում եմ երազով, հասնում եմ վազով,
Զարթնում եմ վռազով, մնում մուրազով,
Արի երգ ու սազով, գարնան տարազով,
Անցնենք Ալագյազով, գնանք Երևան։
Հավասին եմ, բարի գուսանն իմ յարի,
Սովետական դարի, հայոց աշխարհի,
Սերս չի դադարի, միշտ կվարարի,
Արի, յար ջան, արի, գնանք Երևան։