ՍԱՍՈՒՆՑԻ ԼԵՒՈՆ
Սասնոյ գաւառում ծնաւ մի մանուկ,
Անունն էր Լեւոն, ինքն էր քաջ կտրիճ,
Նա դեռ չհասած պատանեկութեան՝
Յանձն առաւ զոհուիլ ի սէր ազգութեան:
Վրիժառու լինել ուզեց իր նախնեաց,
Լեցնել կարօտը իր փափաքաց:
Բիւրակնեան լերանց ստորոտն իջան,
Այնտեղ կանգ առին մի քիչ քնացան:
Յանկարծ արթնցան՝ մօտ էր կէսօրին՝
Բարբարոս քրտեր վերեւից տեսան,
Ընկե՛րք, գոչեցին, Լեւոն արթնցաւ,
Հրացան ձեռք չառած գետին փռուեցաւ:
Արցունք աչքերից վառ-վառ կը թափուէր,
Լեւոն ցաւոց մէջ ընկած տատանուէր,
Ո՛վ հայեր, հայեր, թափեցէք արիւն,
Յաւերժացուցէք ձեր նախնեաց անուն: